روغن ارده کنجد
عمدتاً مصرف خوراکی دارد و در صنایع داروسازی از آن به عنوان حلال در محلول های تزریقی عضلانی استفاده می شود و استعمال خارجی آن بر اندام های مختلف بدن می باشد. روغن کنجد به عنوان پادزهر سموم نیز به کار گرفته می شود.همچنین در درمان لک سوختگی روی بدن استفاده دارد. مصرف مداوم کنجد میتواند بر تقویت حافظه تاثیر گذار باشد. روغن کنجد روغن خوراکی حاصل از دانه های کنجد می باشد که یک روغن پخت‌وپز در کشورهای هند، چین، ژاپن، خاورمیانه، کره استفاده می شود و همچنین به عنوان یک تقویت کننده عطر و طعم در غذاهای آسیای جنوب شرقی کاربرد دارد. بعنوان ماساژ سنتی و انواع شیوه های درمانی به روز استفاده می شود. پزشکی سنتی در هند واقع در منطقه “آیورودا” از روغن کنجد جهت آرام کردن علائم مربوط به استرس استفاده می شود . تحقیقاتی که در حال اجرا است، نشان می دهد که وجود آنتی اکسیدان غنی شده و چربی های اشباع نشده در روغن کنجد می تواند به کنترل فشار خون کمک کند. این روغن بعنوان محبوبترین روغن در آسیا و همچنین یکی از اصلی ترین محصول روغنی شناخته شده است، به منظوراستخراج روغن با توجه به محدودیت برداشت دستی که وجود دارد امروزه از روش های مدرن برای تولید آن استفاده می گردد. چگونگی پختن: با وجود نسبت بالای اسید چرب اشباع نشده (امگا ۶) در روغن کنجد که شامل (۴۱٪) از اسیدهای چرب می باشد در معرض فاسد شدن قرار میگیرد. این امر به دلیل آنتی اکسیدان های طبیعی موجود در روغن می باشد. روغن کنجد روغن مناسب برای پخت‌وپز، سرخ‌کردن و روغن سالاد است. روغن کنجد با رنگ روشن نسبت به حرارت مقاوم است و برای سرخ کردن مناسب است، در حالی که روغن کنجد تیره (به دست آمده از کنجد بوداده) برای تفت دادن یا پختن غذا مناسب است. غذاهای شرق آسیا اغلب برای چاشنی از روغن کنجد بو داده استفاده میکنند. چینی ها از روغن کنجد برای تهیه وعده های غذایی برای زنان در زندان یا زنان پس از زایمان استفاده میکنند. روغن کنجد بعنوان مرغوبترین محصول در آسیا به حساب می آید، به ویژه در کره، چین، و کشورهای جنوب هند کارناتاکا، آندرا پرادش، و تامیل نادو، در مکانی که استفاده وسیع این روغن شبیه به روغن زیتون در مدیترانه است.
ترکیبات
روغن کنجد غنی از اسید اولئیک و اسید لینولئیک، که با هم ۸۵ درصد از کل اسیدهای چرب را تشکیل می دهند می باشد. عمر این روغن در مقایسه با سایر روغن های متعارف طولانی تر بوده است. این روغن به عنوان روغن سرخ کردنی نسبت به روغن های دیگر باثبات تراست. این روغن تنها حاوی چربی و منبع غنی اسیدهای چرب غیراشباع است. ۲/۱۴درصد این روغن چربی اشباع، ۷/۳۹ درصد چربی تک‌غیراشباع و ۷/۳۹درصد چربی چند غیراشباع است. البته در کشورهای پیشرفته از روغن کنجد برای تولید مارگارین نیز استفاده میشود.
تاریخچه
دانه های کنجد سفید بدون پوست خارجی کنجد در طول دوره تمدن صنعت کشت، بعنوان اصلی ترین روغن گیاهی شناخته شده است. این امر قطعاً به بین النهرین حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد و در زبان اکدی و سومری بنام ایلو (در تامیل واژه کنجد به نام ایلو هم شناخته شده است) . دانه کنجد یکی از اولین محصولات فرآوری شده برای روغن و همچنین به عنوان یکی از اولین مواد در ادویه جات و فلفل استفاده می گردد. در واقع ، واژه مشترکی که برای روغن نباتی در بسیاری از زبان های درآویدی مانند: تامیل ، مالایایی و کانندآ (معنای کلمه روغن کنجد در زبان تامیل = எள் + روغن یا چربی = நெய் –> எண்ணெய் شناخته میشد. در زبان هندی واژه روغن کنجد (تل तेल) و در زبان سانسکریت (تیلا तैल و تلوگو నువ్వులు ) بعنوان دانه کنجد بیان شده است. ۶۰۰ سال قبل از میلاد ، آشوریان از روغن کنجد به عنوان یک غذا ، مرهم و دارو استفاده میکردند که باید آن را غنی کرده و البته ساختن این مواد بسیار گران بود. هندوها از آن به عنوان چراغ های نذری استفاده میکنند که به عنوان روغن مقدس در نظر گرفته میشود.
ترکیبات
روغن کنجد غنی از اسید اولئیک و اسید لینولئیک، که با هم ۸۵ درصد از کل اسیدهای چرب را تشکیل می دهند می باشد. عمر این روغن در مقایسه با سایر روغن های متعارف طولانی تر بوده است. این روغن به عنوان روغن سرخ کردنی نسبت به روغن های دیگر باثبات تراست. این روغن تنها حاوی چربی و منبع غنی اسیدهای چرب غیراشباع است. ۲/۱۴درصد این روغن چربی اشباع، ۷/۳۹ درصد چربی تک‌غیراشباع و ۷/۳۹درصد چربی چند غیراشباع است. البته در کشورهای پیشرفته از روغن کنجد برای تولید مارگارین نیز استفاده میشود.
تاریخچه
دانه های کنجد سفید بدون پوست خارجی کنجد در طول دوره تمدن صنعت کشت، بعنوان اصلی ترین روغن گیاهی شناخته شده است. این امر قطعاً به بین النهرین حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد و در زبان اکدی و سومری بنام ایلو (در تامیل واژه کنجد به نام ایلو هم شناخته شده است) . دانه کنجد یکی از اولین محصولات فرآوری شده برای روغن و همچنین به عنوان یکی از اولین مواد در ادویه جات و فلفل استفاده می گردد. در واقع ، واژه مشترکی که برای روغن نباتی در بسیاری از زبان های درآویدی مانند: تامیل ، مالایایی و کانندآ (معنای کلمه روغن کنجد در زبان تامیل = எள் + روغن یا چربی = நெய் –> எண்ணெய் شناخته میشد. در زبان هندی واژه روغن کنجد (تل तेल) و در زبان سانسکریت (تیلا तैल و تلوگو నువ్వులు ) بعنوان دانه کنجد بیان شده است. ۶۰۰ سال قبل از میلاد ، آشوریان از روغن کنجد به عنوان یک غذا ، مرهم و دارو استفاده میکردند که باید آن را غنی کرده و البته ساختن این مواد بسیار گران بود. هندوها از آن به عنوان چراغ های نذری استفاده میکنند که به عنوان روغن مقدس در نظر گرفته میشود.